Two-seam fastball
De draai ervan wijkt iets af van die van een vier-seam fastball, en de hoeveelheid beweging hangt af van hoe veel de draaias wordt gekanteld ten opzichte van pure backspin.
De worp die ooit in Japan werd aangeduid als een "shoot ball", begon bekend te worden als de "two-seam fastball", waarbij de terminologie werd overgenomen die vaak wordt gebruikt in de Major League Baseball.
Terwijl een standaard backspin fastball, of vier-seam fastball, door de naden vier keer per rotatie gaat, passeert de two-seam fastball ze slechts twee keer.
Deze eigenschap wordt vaak genoemd als de reden achter de naam.
Met minder naadinteractie met de lucht, produceert het Magnus-effect minder opwaartse kracht, waardoor de two-seam fastball iets meer zinkt dan een vier-seam fastball.
Bovendien, als de draaias dichter bij verticaal ten opzichte van de grond komt, verliest de bal zijn backspin volledig, wat resulteert in meer zinken.
In dergelijke gevallen wordt het geclassificeerd als een sinking fastball.
De snelheid van een two-seam fastball is vrijwel identiek aan die van een vier-seam fastball.
De lichte beweging kan de timing van de slagman verstoren, waardoor pitchers zwakke contactmomenten en grondballen kunnen forceren.
Als een pitcher in staat is om een bepaald snelheidsniveau te behouden terwijl de hoeveelheid beweging toeneemt, kan de worp ook zorgen voor calls of strikes of swings en misses.
Hogere snelheid maakt het moeilijker voor slagmannen om de beweging te herkennen, terwijl meer beweging het voor hen moeilijker maakt om zich aan te passen.
Welke aspect te prioriteren—snelheid of beweging—moet afhankelijk zijn van je werpstijl en hoe deze je andere worpen aanvult.
De meest gebruikelijke manier om een two-seam fastball te gebruiken, is door de binnenhoek van de slagman te targeten, met als doel zwak contact dat resulteert in een grondbal in het infield. Andere benaderingen zijn onder meer de 'Front Door', waarbij de worp scherp van binnen naar de strikezone beweegt, en de 'Back Door', waarbij de bal van buiten naar de strikezone buigt. De Front Door techniek houdt in dat de bal wordt gegooid op een manier die kort lijkt te lijken op een gevaarlijke worp voor de slagman, waardoor deze zich terugtrekt en niet slaat, waardoor de worp als een strike wordt gebeld. Deze strategie vereist nauwkeurige controle om te voorkomen dat de slagman wordt geraakt, maar wanneer deze wordt beheerst, wordt het een krachtig wapen. De Back Door benadering misleidt de slagman door hem te laten denken dat de worp uit de strikezone is, voordat deze weer naar binnen draait, wat kan leiden tot een call strike, zwak contact of een foul bal. Deze methode is vooral effectief wanneer deze wordt gecombineerd met andere worpen of wordt gebruikt om een voordeel te behalen in de strikecount. Ongeacht de benadering is controle van het grootste belang.
Fouten in de plaatsing, zoals de bal te ver naar binnen gooien of in een zone die gemakkelijk te raken is, kunnen de effectiviteit verminderen.
Daarom is het essentieel om de beweging van je two-seam fastball te begrijpen en te beheersen.
Greep en Release
Plaats je wijs- en middelvinger langs de naden waar de twee naden het dichtst bij elkaar liggen.
Positioneer je duim op de naad eronder.
De armbeweging voor een two-seam fastball is in wezen hetzelfde als voor een rechte fastball.
Bij de release duw je de bal krachtig met je wijsvinger.
Dit verschilt van de natuurlijke release van een rechte fastball, waarbij de middelvinger, die langer en sterker is, meestal de leiding neemt.
Als je je pols tijdens de release iets naar buiten draait, krijgt de bal een sterkere zijspin, wat de beweging vergroot.
Het vroeg openen van je schouder kan de zijspin ook versterken, maar dit brengt risico's met zich mee.
Het kan het voor slagmannen gemakkelijker maken om de worp te herkennen, en als een vroeg geopende schouder een gewoonte wordt, kan dit een negatief effect hebben op andere worpen, vooral breekballen zoals curveballs of sliders die in de tegenovergestelde richting bewegen.
Dit kan verklaren waarom sommige pitchers die sterk afhankelijk zijn van two-seam of sinking fastballs de vier-seam fastball achterwege laten, wat leidt tot een werprepertoire dat zwaar gericht is op dit soort worpen.
Bovendien kan het proberen om je arm te draaien om spin te genereren tijdens de release aanzienlijke stress op je elleboog veroorzaken, wat mogelijk tot blessures kan leiden.
Het is daarom cruciaal om te voorkomen dat je je arm tijdens de worp opzettelijk overdreven draait.